معرقی سیستم (DART)
برای اطمینان از شناسایی اولیه سونامی و بدست آوردن اطلاعات حیاتی برای پیشبینی آن، NOAA ایستگاه های (DART) که مخفف ارزیابی عمیق اقیانوس و گزارش سونامی می باشد را در مناطقی که سابقه سونامی های مخرب دارد قرار داده است. NOAA آرایه عملیاتی 6 بویه اصلی را در 2001 به اتمام رساند و در 2008 آن را به شبکه از 39 ایستگاه گسترش داد. این پروژه در اصل توسط NOAA به عنوان بخشی از برنامه ملی آمریکا برای کاهش خطر سونامی (NTHMP) توسعه داده شد، پروژه DART تلاشی برای حفظ و بهبود قابلیت تشخیص و گزارش بلادرنگ سونامی در اقیانوس آزاد است.
DART در حال حاضر به منزله عنصر مهمی از برنامه سونامی NOAA می باشد. برنامه سونامی تلاشی مشترک برای نجات زندگی ها و اموال از طریق ارزیابی خطر، راهنمایی هشدار دهنده، کاهش خطر، قابلیت های تحقیقاتی، وهماهنگی های بین المللی می باشد. (NWS) سرویس هواشناسی ملی NOAA مسئولیت اجرای کامل برنامه سونامی را برعهده دارد. که شامل مراکز هشدار سونامی ایالات متحده (TWC) و همچنین رهبری برنامه ملی کاهش خطر سونامی می باشد. علاوه بر این شامل اکتساب، عملیات نگه داری و تعمیر سیستم های مشاهده مورد نیاز برای حمایت از هشدار دهنده های سونامی مانند DART، شبکه های لرزه نگاری محلی، ساحلی، و آشکارسازهای سیل های ساحلی می باشد. NWS همچنین از مشاهدات و مدریت داده های از طریق مرکز ملی داده های شناور(NDBC) حمایت می کند.
بررسی اجمالی سیستم
سیستم های DART شامل ثبت کننده فشار (BPR) متصل به کف اقیانوس و سطح شناوری برای ارتباط بلادرنگ می باشد(Gonzalez et al., 1998). لینکی صوتی داده ها را از BPR در کف اقیانوس به سطح بویه انتقال می دهد. BPR دما و فشار را در بازه های زمانی 15 ثانیه جمع آوری می کند. مقادیر فشار برای تاثیرات دما اصلاح می شوند و فشار با استفاده مقدار ثابت 670 mm/psia تبدیل به تخمینی از ارتفاع سطح دریا (ارتفاع سطح اقیانوس بالای بستر) می شود. سیستم دو حالت برای گزارش داده ها دارد، استاندارد و رویداد. سیستم به طور معمول در حالت استاندارد کار می کند، که چهار مقدار نقطه ای (از اطلاعات 15 ثانیه ای) در بازه های پانزده دقیقه ای از ارتفاع تخمین زده شده سطح اقیانوس را به صورت زمان بندی شده را گذارش می دهد. وقتی نرم افزار آشکار ساز داخلی(Mofjeld) رویدادی را تشخیص داد، سیستم حالت گزارش استاندارد را متوقف و شروع به انتقال داده ها در حالت رویداد می کند. در حالت رویداد، مقادیر 15 ثانیه ای در عرض چند دقیقه، بطور میانگین 1 دقیقه منتقل می شوند. پیام های حالت رویدا شامل زمان اولیه وقوع رویداد نیز می شوند. این سیستم بعد از 4 ساعت انتقال بلادرنگ 1 دقیقه ای اگر هیچ رویداد دیگری شناسایی نشد به حالت استاندارد بر می گردد.
نسل اول سیستم های DART ارتباطات یک طرفه از BPR به مراکز هشدار سونامی (TWC) و NDBC از طریق ماهواره محیطی-عملیاتی ثابت زمین غربی (GOES West) داشت (Milburn et al., 1996).
DART I در 2003 عملیاتی شد. NDBC در اوایل 2008 همه سیستم های DART I را با نسل جدید سیستم های DART II جایگرین کرد. سیستم های DART I در حالت استاندارد هر یک ساعت (4 تخمین از مشاهدات سطح ارتفاع دریا در بازه 15 دقیقه) را گزارش می دادند.
DART II در 2005 عملیاتی شد (Green, 2006). ویژگی قابل توجه DART II ارتباطات دو طرفه بین BPR و TWC/NDBC با استفاده سیستم ارتباطی ماهواره تجاری ایریدیوم است(Meinig et al., 2005). ارتباطات دوطرفه به مراکز پیشبینی سونامی اجازه می دهد برای پیش بینی سونامی های ممکن یا دریافت داده ها در بلوک های یک ساعتی با وضوح بالا (در فواصل 15 ثانیه ای) برای آنالیز دقیق، ایستگاه ها را در حالت رویداد قرار دهند. سیستم های DART II در حالت استاندارد، هر 6 ساعت یکبار داده های تخمین زده شده از سطح ارتفاع آب برای 24 ساعت در فواصل 15 دقیقه ای را منتقل می کنند. ارتباطات دوطرفه اجازه تشخیص و عیب یابی بلادرنگ سیستم را می دهد. بویه های DART دارای دوسیستم ارتباطی مستقل و پشتیبان هستند. NDBC داده های هر دو فرستنده را با شناسه های جداگانه توزیع می کند. NDBC داده را از سیستم های DART II دریافت، داده را در گروه حوزه اقیانوسی طبقه بندی، و سپس آنها را به درگاه ارتباطی سرویس ملی هواشناسی (NWSTG) ارائه می دهد، که بعد داده را بصورت بلادرنگ از طریق ارتباطات NWS و بصورت ملی و بین المللی از طریق سیستم های ارتباطی جهانی برای مراکز پیش بینی سونامی توزیع می کند.
بزرگی روح را،
پنهان کرد...
که بزرگ بودن در میان مردم کوچک، سخت است.
"؟"
.................................
موفق باشید.