واکنش مرجان ها به اسیدی شدن اقیانوس
چشمه های زیرآبی چگونگی واکنش مرجان ها به اسیدی شدن اقیانوس را
نشان می دهند
مطالعه جدیدی از رشد مرجان ها در چشمه های زیر آبی که PH آب آنجا به طور طبیعی کمتر از آب دریا است انجام شده است.
این مطالعه با رهبری محققانی از دانشگاه کالیفرنیا و سنتا کروز انجام شده است و در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم (PNAS)منتشر شده است,این مطالعه در ابتدا نشان می دهد مرجان ها به طور کامل توانایی سازگار شدن با شرایط PH کم را در طبیعت ندارند.
کودر ادینا پیتان محقق دانشمند دانشگاه سنتا کروز گفت: ما مکان هایی را مشاهده کردیم که مرجان های در تمام طول عمرشان در معرض PH کم بودند و خبر خوب این است که آنها نمی میرند,بلکه آنها می توانند رشد کنند و کلسیم بسازند, اما ساختارهای تنومند تولید نمی کنند.
با افزایش پیوسته کربن جوی, اقیانوس ها هم کربن بیشتری جذب می کنند که PH آب های سطحی را کاهش میدهد.
اسیدی شدن اقیانوس ها به تغیرات شیمیایی آب دریا برمی گردد که آن را به محدوده اسیدی در مقیاس PH نزدیک می کند اگرچه انتظار نمی‌رود آب دریا به معنای واقعی اسیدی شود.
گروه پیتان مرجان های طول خط ساحلی کاراییب مکزیک جایی که به علت وجود چشمه های زیرآبی به صورت موضعی PH آب نسبت به آب دریا در محیط طبیعی کمتر است را بررسی کردند و اثری شبیه اسیدی شدن گسترده اقیانوس که به علت افزایش جذب دی اکسید کربن از اتمسفر اتفاق می افتد مشاهده شد.
با رهبری الیزابت کروک فارغ تحصیل آزمایشگاه‌های پیتان, محققان ابزارهایی برای نظارت بر تغییرات شیمیایی اطراف چشمه ها قرار دادند و همچنین هسته های اسکلتی مرجانی به نام Porites astreoides راکه مهمترین مرجان سازنده صخره های مرجانی کارائیب است را خارج کردند, آنها در آزمایشگاه کودر آنه کوهن در مؤسسه اقیانوس شناسی وودز هول برای مشخص کردن تراکم استخوانی و نرخ کلسیم سازی سی تی اسکن انجام دادند.
نتایج نشان داد نرخ کلسیم سازی مرجان ها کاهش قابل توجهی نسبت به شیب طبیعی PH در آب دریا داشته است.
پیتان گفت:»اسیدی شدن اقیانوس غلظت یون های کربنات را در آب دریا کاهش میدهد و ساختن اسکلت کربناتی را برای مرجان ها مشکل‌تر می‌کند.
یون های کربنات بلوک های سازنده ای هستند که مرجان ها برای رشد دادن اسکلتشان نیاز دارند وقتی که PH پایین باشد مرجان ها مجبور به استقاده از انرژی بیشتری برای انباشتن این بلوک های ساختمان داخلی هستند که نتیجه آن نرخ پایین‌تر کلسیم سازی و خم شدن آنها بر اثر تراکم کم اسکلتی است.
تراکم کاهش یافته اسکلت, مرجان ها در برابر خطراتی مانند فرسایش های مکانیکی در طول طوفانها همچین موجوداتی که درون مرجان ها زندگی می‌کنند یا بر روی آن تغذیه می کنند مانند طوطیا آسیب پذیرتر می‌کند.
تراکم پایین اسکلتی می‌تواند منجر به تضعیف چارچوب صخره های مر جانی و بعد از آن تخریب اکوسیستم پیچیده صخره مرجانی شود.
پیتان گفت: به نظر می‌رسد تغییرات عمده‌ای در گونه های صخره های مرجانی و برخی از بین رفتن پوشش‌های مرجانی جود دارد, اما اگر اسیدی شدن اقیانوس به تنهایی باعث نابودی کامل مرجان ها نشود ما باید مرجان ها را از سایر عوامل تنش زا مانند آلودگی و ماهیگیری بی رویه محافظت کنیم, اگر بتوانیم این‌ها را کنترل کنیم, تاثیر اسیدی شدن اقیانوس ممکن است آنچنان هم بد نباشد.
