انزوای اعماق اقیانوس: زندگی منحصر به فرد در بندرگاه جزایر فوق شور

در اعماق اقیانوس حوضه های فوق شور و کم اکسیژنی وجود دارد که با تشکیل جزایری  اجازه می دهد تکامل بین جوامع پلانکتون های مژه دار متفاوت باشند. این جوامع منحصر به فرد در مجله مرکزی میکروب شناسی (‌BMC) با دسترسی آزاد اراائه شده است, و فرصتی را برای مشاهده چندین نتیجه تکاملی از یک  پایه و  راه حل های مختلف مشکلات زیست محیطی فراهم آورده است.

حدود پنج و نیم میلیون سال پیش دریای مدیترانه خشک شد. نتیجه آن رسوبات نمکی بود, این واقعه به عنوان تبخیر میسسنین شناخته می شود, این حوضه ها که توسط آب دریا پوشیده شده بودند همانند مناطق آب گرفته بودند.نمک این آب ها به آرامی شسته شده است, اما از آنجا که این آب  چگالتر از آب دریای اطراف بوده است, آنها با یکدیگر ترکیب نشده اند و ستون آب شوری باقی مانده است.

 

پلانکتون های مژه داری که در این آب ها زندگی می کنند همه از یک گونه مشابه بوده اند, اما در طول زمان این توانایی را یافته اند که به طور متفاوت تکامل یابند. محقانی از دانشگاه کایزرسلاوترن با همکاری موسسه اقیانوس شناسی وودز هول, آمریکا و موسسه محیط زیست دریایی ساحلی (CNR), ایتالیا, بررسی کردند که این جوامع منزوی چگونه هستند, و  آیا اختلاطی بین آنها و مژه داران ساکن دریا وجود دارد.

 

دانشمندان دریافتند در رابطه های مستقیم بین جوامع مژه دار که در چهار حوضه آب شور مختلف زندگی می کنند اندکی اختلاط وجود دارد, و این جوامع بسیار شبیه به هم بودند. با اینکه ویژگی های فیزیکی حوضه ها شبیه هم بودند اما جوامعی که در مرکز حوضه آب شور زندگی می کردند با با دیگران بسیار متفاوت بودند.

 

دکتر تورستن استویک که این پروژه را رهبری می کرد گفت: انزوای این زیستگاه های مشابه بدان معنی است که ما می توانیم دوره های جداگانه تکامل را بررسی کنیم.هر یک از چهار جامعه ما مسیر ماهرانه و متفاوتی برای سازگاری با محیط های فوق شور و کم اکسیژن در پیش گرفته بودند,که نتیجه آن چهار جامعه بسیار متفاوت بود.دیگر زیستگاه های منزوی باستانی که در دریای سرخ و خلیج مکزیک نیز رخ می دهد ممکن شامل "نقاط ویژه ای" باشد که هنوز مطالعه نشده اند و پتانسیل ایجاد اکوسیستم  بسیار متفاوتی را داشته باشند.

 

 

‌BMC