دنبال کردن جریان های دریایی با استفاده از ردیاب های شیمیایی
در سال های اخیر ردیاب های شیمیایی که در مطالعه چرخه های اقیانوسی استفاده می شوند به ابزاری کلیدی برای اقیانوس شناسان تبدیل شده است.در اعماق اقیانوس جریان های دریایی کند هستند به همین علت استفاده از ویژگی های فیزیکی به تنهایی برای دریافت اطلاعات از چرخه های اقیانوسی کافی نیست، در این مکان ها با استفاده از ردیاب های شیمیایی می توانیم اطلاعات لازم برای ارزیابی مدل های شبیه سازی شده چرخه های اقیانوسی را بدست آوریم.
از غلظت یک ترکیب شیمیایی در یک مایع می توان به عنوان ردیاب شیمیایی استفاده کرد.ردیاب های شیمیایی به دو صورت فعال و غیر فعال عمل می کنند، در حالت فعال به صورت پویا ویژگی های حرکتی مایع، مانند چگالی و ویسکوزیته را تغییر می دهند اما در حالت غیر فعال تاثیری بر خواص ماده نمی گذارند.
تریتیوم،کلروفلوروکربن، کربن رادیواکتیو، بیشترین استفاده به عنوان ردیاب های شیمیایی را دارند اما به میزان کمتر از اکسیژن، سیلیکان،فسفات، ایزوتوپ های آلی و غیر آلی ترکیبات کربن و حتی گازهای نجیب مانند هیلیوم و آرگون هم استفاده می شود.برای تهیه مدل از جریان های اقیانوس در مناطق مختلف از ردیاب های شیمیایی مختلفی استفاده می شود.به عنوان مثال برای مدل سازی توده ها آب های قدیمی شمال اقیانوس آرام یا آب های عمیق قطبی از ردیاب های شیمیایی طبیعی مانند ایزوتوپ های کربن،اکسیژن و آرگون استفاده می شود.
ردیاب های گذرا (ساخته بشر) مانند تریتیوم، کلروفلوروکربن و کربن 14 رادیواکتیو هم بهترین گزینه برای استفاده در مدل های تحلیلی از چرخه های اقیانوسی در دوره های طولانی مدت در مکان هایی مانند تهویه ترموکلاین،محل احیای آب های قطب جنوب و مسیر های تهویه آب های عمیق شمال اقیانوس اطلس هستند.
....................................................................................
سلام...
و سپاسگزارم.